Gül Betül TÜRKMEN - O An Ki

 O An Ki 

Vakitlerden dem'dir bu;
Şiirlerim olmuştur artık aşkın narında,
Yüreğimi döktüm mısralarıma.
Dolup dolup taştım,
Sığdıramadım sensizliği,
Kaynadı durdu bu dert içimde,
Hüzün damlattım her yere. 

Vakitlerden gam'dır bu;
Dertlerim harman olmuştur hasretinle.
Yokluğun bir kor içerimde,
Sevip sevip yandım
Yandım da ayrılığın şiirini yazdım.
Her kelimeme ekledim sensizliği,
Her nefesimde eksilttim nefesini. 

Vakitlerden sen'dir bu;
Günler, geceler gittiğin andadır,
Mevsim yine hazandır.
Sana gelmek istedim adım adım,
Her sokağa ismini vermişsin,
Neden söylemedin çıkmaz olduğunu?
Niye imkansızsın bu kadar?
Çiçeklere de kokunu emanet etmişsin,
Bahar yeli getirdi seni bahçeme,
Hepsini kabul ettim de
Hâlâ korkuyorum bir güle değmeye. 

Vakitlerden son'dur bu;
Umutlarım kir pas içinde,
Maviyi siyaha bırakmışım özleminde.
Yersiz, yurtsuz kalmışım avare,
Bana gurbetten bahsetme sevgili
Gurbet, gözlerini göremediğimdir. 

Duydum, 
Denize de selam bırakmışsın benim için
Gelgitlerin başım gözüm üstüne.

Gül Betül TÜRKMEN