Attila İLHAN - BEN SANA MECBURUM

BEN SANA MECBURUM

ben sana mecburum bilemezsin 

adını mıh gibi aklımda tutuyorum 

büyüdükçe büyüyor gözlerin 

ben sana mecburum bilemezsin 

içimi seninle ısıtıyorum

ağaçlar sonbahara hazırlanıyor 

bu şehir o eski istanbul mudur

karanlıkta bulutlar parçalanıyor 

sokak lambaları birden yanıyor 

kaldırımlarda yağmur kokusu 

ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

insan bir akşam üstü ansızın yorulur 

tutsak ustura ağzında yaşamaktan 

kimi zaman ellerini kırar tutkusu 

birkaç hayat çıkarır yaşamasından 

hangi kapıyı çalsa kimi zaman 

arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor 

eski zamanlardan bir cuma çalıyor 

durup köşe başında deliksiz dinlesem 

sana kullanılmamış bir gök getirsem 

haftalar ellerimde ufalanıyor 

ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

ben sana mecburum sen yoksun

Attila İLHAN